-
1 grup|a
f 1. (osób lub rzeczy) group- grupa młodzieży/sympatyków/zwiedzających a group of young people/fans/sightseers- grupa drzew a group a. cluster of trees- rozejść się grupami to break up into groups2. (zespół ludzi) group- grupa przestępcza a gang of criminals- grupa literacka a literary group a. circle- grupa folklorystyczna a folk group3. (zbiorowość) group- grupa społeczna/rówieśnicza/religijna a social/peer/religious group- grupa etniczna an ethnic group4. Wojsk. grupa operacyjna an operational group- grupa szturmowa a unit of storm troops- grupa wywiadowcza an intelligence unit- grupa uderzeniowa a strike force5. Geol. system 6. (jednostka klasyfikacyjna) witaminy z grupy B B group vitamins- słowiańska/germańska grupa językowa the Slavic/Germanic language group- gryzonie to najliczniejsza grupa ssaków rodents comprise the largest order of mammals7. Chem. (periodic) group- □ grupa atomowa Chem. atomic group- grupa krwi Biol., Med. blood type- grupa metylowa Chem. methyl group- grupa nacisku Polit. pressure group- grupa nadtlenowa Chem. peroxide group- grupa nitrowa Chem. nitro group- grupa ryzyka risk group- grupa wysokiego ryzyka high risk group- grupa systematyczna Nauk. taxonomic group, taxon- grupa zerowa Med. blood type 0; (w klasyfikacji zabytków) Grade A (in classification of landmarks)The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > grup|a
См. также в других словарях:
typ — m IV, D. u, Ms. typpie; lm M. y 1. «model, wzór, któremu odpowiada pewna seria przedmiotów, ludzi, zjawisk, form» Ciekawy, antypatyczny, zabawny typ człowieka. Oryginalny typ urody. Filmy jednego typu. Broń, samochód dawnego, starego typu. Szkoły … Słownik języka polskiego
grupa — ż IV, CMs. grupapie; lm D. grup 1. «pewna liczba jednostek skupiona w wyodrębniającą się całość» Grupa drzew. Grupa młodzieży, sportowców, uczniów, zwiedzających. Rozejść się grupami. Dzielić na grupy. Dyskutować w grupach. Zbierać się w grupy. 2 … Słownik języka polskiego
nadrząd — m IV, D. nadrządrzędu, Ms. nadrządrzędzie; lm D. nadrządrzędy zool. «w układzie systematycznym zwierząt: używana niekiedy jednostka klasyfikacyjna wyższa od rzędu, a niższa od gromady» … Słownik języka polskiego
podgatunek — m III, D. podgatuneknku, N. podgatuneknkiem; lm M. podgatuneknki «w biologii: jednostka klasyfikacyjna w systematyce organizmów, niższa od gatunku, obejmująca różne odmiany» … Słownik języka polskiego
grupa — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ia, CMc. grupapie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} pewna liczba jednostek (także różnorodnych) tworząca wyraźną całość; zbiór, skupienie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Grupa przechodniów,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
podrodzina — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ia, CMc. podrodzinanie {{/stl 8}}{{stl 7}} w biologii: jednostka klasyfikacyjna organizmów żywych w obrębie rodziny, obejmująca pokrewne rodzaje zwierząt lub roślin, różniące się jedną ważną cechą {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień